یک جُک بی مزه هست که وقتی می‎خواهند بگویند طرف بیکار است می گویند شغلش آبیاری گیاهان دریایی است. در مورد آبیاری نمی‌دانم اما به نظر می‌رسد کشاورزی گیاهان دریایی نه تنها یک شغل رو به رشد است بلکه می‌تواند منجر به تغییرات شگرفی در آینده شود.

 نوعی از مزارع در زیر دریا می‌توانند انقلابی در آینده صنعت غذا باشند. جلبک‌های دریایی که در این مزارع رشد می‌کنند مغذی و منبع عالی از پروتئین هستند، می‌توانند پنج برابر بیشتر از گیاهان خشکی کربن جذب کنند و بنابراین راهی بسیار خوب و کارآمد برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و اسیدی شدن اقیانوس‌ها هستند.

 یک نکته بسیار مهم دیگر در مورد جلبک دریایی این است که تقریباً به هیچ چیزی برای رشد نیاز ندارند. نه آب تازه می‌خواهند، نه زمین، نه کود و سم و نه آبیاری و نگهداری.

 اگر کشاورزی دریایی سالی ۱۴ درصد رشد کند، می تواند تا سال ۲۰۵۰ نزدیک به ۵۰ میلیون شغل ایجاد کند و ۱۰ درصد سیستم تولید غذای جهانی را بهبود ببخشد.

از نکات بسیار مهمی که می‌توانم به آن‌ها اشاره کنم:

• صنعت غذا اگر بخواهد شکم ۹.۷ میلیارد انسان را در سال ۲۰۵۰ سیر کند و در عین حال ردپای کربن کمتری از خود به جای بگذارد مجبور است که به تغییراتی بزرگ تن بدهد. تراریخته‌ها، غذای جلبک پایه، غذای حشره پایه و تبدیل دوباره پسماند غذا به مواد به درد بخور، همه‌گیر خواهند شد و صنعت دامداری، کشاورزی و تولید مواد غذایی را زیر و رو خواهند کرد.
• لطفاً کشاورزی دریایی را به لیست علاقه مندی‌های شغلی خود اضافه کنید و آن جک بی مزه را هم دیگر به کار نبرید.

نوشته مرتبط: کشاورزی نیمه شهری؛ آینده شهر سیدنی

ویدیوی زیر که توسط مجمع جهانی اقتصاد منتشر شده، به خوبی می‌تواند کشاورزی دریایی و آغاز جدی آن را روشن سازد.