بازارِ به سرعت در حال رشد فناوری‌های پوشیدنی، به واسطه پیشرفت در فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)، دسترسی بی‌سیم و پذیرش عموم مردم، نشان‌دهنده پتانسیلی بی‌حد و حصر از تغییر در آینده است. هم‌چنان که استفاده از دستگاه‌های پوشیدنی گسترش می‌یابند، بر محیط اثرات اجتماعی و فرهنگی می‌گذارند که باعث به وجود آمدن توامان فرصت‌ها و تهدیدها می‌شوند. این نوشتار چارچوب طرح خط مشی مبتنی بر آینده را برای توسعه دستگاه‌های پوشیدنی پیشنهاد می‌کند.
تصاویری از آینده فناوری‌های پوشیدنی
این چشم‌انداز آینده دارای سه بعد است:
فرد (کاربر)، محتوا (فرهنگی/اجتماعی) و تکنولوژی (آینده نوآوری‌ها).
برای مقاصد ما، کاربر و محتوا در اولویت هستند. پیشرفت‌های تکنولوژیکی در حال وقوع هستند، دستگاه‌ها می‌توانند کوچک‌تر و در عین حال قدرتمندتر باشند، ارتباطات بیشتری با سایر دستگاه‌ها داشته باشند و از ورودی و خروجی‌های پیچیده‌تری استفاده کنند. در چشم‌انداز آینده‌ای که در زیر ارائه شده است، بر مفهوم هویت شخصی و نحوه تغییر آن، توسط گجت‌های پوشیدنی تمرکز شده است. این از اهمیت ویژه فناوری تسهیل کننده است و به خود کاربر بر می‌گردد که در هر زمان کنترل کند دیگران تا چه میزان از ویژگی‌های او در محیط اجتماعی، محیط کار و در مکان‌های عمومی آگاه باشند.
یک تصویر از آینده فناوری‌های پوشیدنی
شکل بالا چشم‌انداز یک آینده آشنا و نزدیک را به نمایش می‌گذارد که در آن فن‌آوری‌های پوشیدنی همه جا دیده می‌شوند اما برنامه‌های شخصی آن‌ها متفاوت است. مردم بر اساس نیازها، محتواها و انتخاب شخصی خود، استفاده از این فناوری‌ها را به صورت مخفی یا آشکار نشان می‌دهند. آن‌ها می‌توانند ناتوانایی‌های خود و سطح استفاده از کمک فناوری‌ها را به مقداری که می‌خواهند نمایان سازند.
اما هنگامی که ما این فناوری را به یک توالت عمومی، زمین بازی، فرودگاه و … بیاوریم، چه اتفاقی ممکن است بیافتد؟ آنچه مورد نیاز است بیشتر تکنیک‌های تحقیقاتی است که از تجزیه و تحلیل رفاه اجتماعی و عاطفی مصرف‌کننده پشتیبانی می‌کنند. بنابراین، نباید به تنهایی فقط بر ارتباط بین کاربر و فناوری تمرکز کرد. بلکه در توسعه فناوری هم‌چون فناوری‌های پوشیدنی باید مسائل فردی، اجتماعی، فرهنگی و فناورانه در یک چارچوب منسجم بررسی شوند.
شکل زیر یک رویکرد کل‌نگر بر مسئله توسعه خط مشی در خصوص فناوری‌های پوشیدنی را نشان می‌دهد.
چارچوب ادغام طراحی فناوری و سیاستگذاری
این سخت است که برای چیزی که نمی‌توانید تصورش کنید طراحی انجام دهید و این حداکثر بیگانگی در طراحی است. به طور معمول فرایند خطی طراحی ممکن است فرضیه‌هایی در مورد تغییرات پیش‌بینی‌شده ایجاد کند. یکی از مهم‌ترین کمک‌های تفکر آینده‌نگرانه، توانایی خارج شدن از یک فرایند تغییر خطی است تا امکاناتی را که هنوز در حال حاضر از لحاظ تکنولوژی امکان‌پذیر نیست، بتوان تصور کرد. با دور انداختن ایده «شما نمی‌توانید این کار را انجام دهید»، طراحان محدودیت‌ها را پشت سر می‌گذارند، بنابراین با پیش‌بینی چیزهای خارق‌العاده، دامنه آنچه می‌تواند درک شود، گسترش می‌‌یابد.
آینده فناوری‌های پوشیدنی
در ادامه سناریوهای پیش روی فناوری‌های پوشیدنی را مرور می‌کنیم:
سناریوی اول: کمک کننده‌ها به تقویت کننده‌ها تبدیل می شوند.
تکنولوژی تسهیل‌گر به طور کلی یعنی هر آیتم، قطعه، تجهیزات و یا محصولی که برای افزایش، حفظ یا بهبود قابلیت‌های عملکردی افراد مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تصور کنید که دستگاه‌های پوشیدنی، تکنولوژی‌های پیچیده، در همه‌جا حاضر و به صورت نامحسوس، قابلیت‌های افراد معمولی را تقویت می‌کنند. این‌ها نوآوری‌هایی است که پتانسیل فوق العاده‌ای برای تغییر کیفیت زندگی و فرهنگ ما (در حالت‌های مثبت و منفی) ایجاد می‌کنند، اما هم‌چنان یک چالش قابل توجه برای طراحان و سیاست‌گذاران خواهند بود. یک رویکرد برای قبول فن‌آوری‌های پوشیدنی، تغییر از تمرکز بر فناوری، به خودی خود، به ساختار هویت است. طوری که در آن کاربران استفاده‌کننده از فن‌آوری‌های پوشیدنی، تصویر، شخصیت، و یا حتی محیط را برای نشان دادن به بینندگان (مجازی یا واقعی) انتخاب می‌کنند. آن‌ها هنجارها و مقررات اجتماعی، حریم خصوصی، خواسته‌ها، مد و دسترسی را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که حداکثر آزادی و حالات خود را داشته باشند.
سناریوی دوم: هویت ساخت‌یافته، ساحت دیجیتال و فیزیکال را ادغام می‌کند
یکی از جنبه‌های کلیدی هویت ساخت یافته، تنظیم نمایش هویت است: با به صورت انتخابی پیش زمینه کردن اطلاعات در مورد خودتان در یک وضعیت خاص، انتخاب زمان و چگونگی نشان دادن وضعیت خود (از طریق کانال های حسی و اطلاعاتی) و تنظیم سطح کمک‌های فنی/تقویتی که از آن استفاده می‌کنید بر اساس نیاز و اولویت‌ها. یک پیکربندی تکنولوژیکی ممکن است برای مهمانی مناسب باشد، برای مثال، در جایی که کاربر تصمیم می‌گیرد تکنولوژی خود را به صورت آشکارا به عنوان مد نمایش دهد، در حالی که تنظیمات دیگری در زمان شام خوردن مخفی‌اند و مزاحمت ایجاد نمی‌کنند. هر چیزی که ما به تن می‌کنیم نتیجه یک انتخاب آگاهانه در راستای چیزی که می‌خواهیم به دنیا نشان دهیم است.
شکل زیر چنین آینده‌ای را به تصویر می‌کشد.
فناوری پوشیدنی و هویت فردی و اجتماعی
شکل بالا نشان‌دهنده ابزاری است که به ما کمک می‌کند تا موارد استفاده و شخصیت‌ها را توسعه دهیم، هم‌چنان که ما اهمیت تجربه جامعه/ناظران را در این آینده درک می‌کنیم. این تصویر بیننده را در نقش پیشگام در آینده دستگاه‌های پوشیدنی قرار می‌دهد.
تمام اطلاعاتی که از طریق استفاده از چارچوب خط مشی برای کشف سناریوهای دستگاه‌های پوشیدنی آینده ایجاد شد می‌تواند برای دریافت بازخورد از ذینفعان مورد استفاده قرار گیرد و فرایند اصلاح برنامه تحقیقاتی را پیش ببرد. در توسعه این چارچوب، ما اجزای کلیدی یک رویکرد تفکر طراحی را بررسی کردیم.
این چارچوب تمرکز طراح را بر کارکرد، کاربرد و سیستم‌های فرهنگی و اجتماعی که مورد استفاده قرار می‌گیرند، با محدودیت‌هایی که توسط سیاست‌های بالقوه و موانع و فرصت‌های تکنولوژیکی که بر طراحی و توسعه دستگاه‌های پوشیدنی تأثیر می گذارند، مورد بحث قرار می‌دهد.
در نهایت، ادغام رویکرد ساخت سناریوهای مبتنی بر آینده و چارچوب طراحی خط مشی/فناوری کمک می‌کند تا گزینه‌های نوآورانه‌ای ایجاد شوند که می‌توانند توسعه مؤثر، پذیرش و انتشار فناوری‌های پوشیدنی را افزایش دهند.
متن بالا خلاصه‌ای مفید و آگاهی‌دهنده از مقاله‌ای است که توسط آقای شهریار قلی پور دانشجوی کارشناسی ارشد آینده پژوهی تهیه شده است.
با تشکر از این مقاله جنابعالی
اما با تمام این تلاش ها و استفاده از تکنولوژی توانسته ایم ربات های بسازیم که جدا از ما هستند و به ما کمک کنند
باید به نقطه ای رسید که ربات با انسان یکی شود
همانند اینکه روح ما از بدن ما جدا است اما از بس با هم یکی شده اند همه بدن را روح و روح را برخی بدن می دانند
ما باید به مرحله اراده ها برسیم