خوشحالم که یکی از مقالات مستخرج از رساله ی دکتری‌ام در نشریه ای وزین و معتبر به چاپ رسید. اقبال به رشته آینده‌پژوهی در کشور ما رو به فزونی است. اقبالی که گاه مورد نقد دلسوزان و گاه مورد حسد حسدورزان قرار می گیرد. در هر حال آینده‌پژوهان کشور واقف به لزوم انتشار آثار خود هستند تا علاوه بر گسترش تفکر معطوف به آینده، نوشته ها و آثار خود را در معرض نقد سازنده قرار دهند.

در ادامه چکیده مقاله آمده است:

چکیده

این نوشتار، بر اساس تفسیری نظرورزانه مترصد پاسخ به این سوال است که آیا تصاویر آینده می توانند هویت ساز باشند؟ به لحاظ استعاری، جان‌مایه کلام، اشاره به مقصد مشترک مسافران یک وسیله نقلیه، به جای تأکید بر همسانی مسافران آن است، جامعه‌ای که بسان یک کشتی در مسیری قرار دارد و هویتش را نه از یکسانی قومیت، نژاد، زبان، مشترکات فرهنگی و تاریخی مسافرانش، بلکه از مقصد مشترک آن‌ها می گیرد. همچنین بحث خواهد شد که این خوانش جدید از هویت که آن را هویت مقصد نام نهاده ایم، در روزگار کنونی که تغییر، شاخصه ثابت آن است و دگرگونی‌های نسلی، نو به نو بر جامعه تحمیل می شوند، چه به لحاظ سازش با اقلیم جوامعِ در حال گذار، مانند جامعه ایرانی و چه به لحاظ مشارکت دادن جوانان در ساخت آن، از قابلیت انسجام‌بخشی و هویت آفرینی بالایی برخوردار است.

متن مقاله را می‌توانید از لینک زیر دانلود نمایید.

تأملی در مفهوم تصاویر آینده به مثابه ساخت هویت اجتماعی

برای دانستن بیشتر در مورد “تصاویر آینده” این نوشته‌ها پیشنهاد می‌گردد:

جایگاه تصاویر آینده در آینده پژوهی

ذات تصاویر آینده

تحلیلی آینده پژوهانه در بن مایه‌های سازنده‌ی تصاویر آینده